Σπουδαία επιτεύγματά της στα πρώτα χρόνια της ζωής της η επιτυχημένη συμμετοχή στο πανεπαρχιακό του Αγρινίου το 1969 και την επόμενη χρονιά 1970 στο πανεπαρχιακό της Λάρισας για να ακολουθήσει ο αξέχαστος τελικός του πανεπαρχιακού το 1972 στο Γήπεδο του Σπόρτιγκ στην Αθήνα. Τότε που μπροστά σε 3.500 θεατές και με ύποπτη διαιτησία, χάσαμε από τη Νίκη Βόλου την άνοδο στην πρώτη Εθνική του μπάσκετ με ένα καλάθι (55-53). Θα ακολουθήσει το 1973 ένα σπουδαίο ντέρμπι (όπως γινόταν συνήθως) με τον μεγάλο τοπικό της αντίπαλο Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας. Η ΕΑΛ θα νικήσει με 70-68 και θα ανεβεί στη Β’ Εθνική όπου και θα πρωταγωνιστήσει μέχρι το 1979, με διάλειμμα ενός χρόνου.
Σήμερα θα αναφερθούμε στην παράλληλη δημιουργία του τμήματος βόλεϊ, που γρήγορα έκανε γνωστή την ΕΑΛ σε όλη την Ελλάδα, αρχικά με την ανδρική ομάδα για να ακολουθήσει αργότερα και η σπουδαία γυναικεία ομάδα.

Η σπουδαία πορεία του ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1969. Αμέσως μετά την έξοχη εμφάνιση της ομάδας μπάσκετ στο πανεπαρχιακό του Αγρινίου. Μέχρι τότε αγώνες βόλεϊ στη Λάρισα γίνονταν μόνο σε σχολικό επίπεδο με παροιμιώδεις τους αγώνες μεταξύ του πρώτου και του δευτέρου Γυμνασίου. Ένας τέτοιος αγώνας είχε γίνει τον Μάιο του 1969 στο ημιτελές Κλειστό Γυμναστήριο του Αλκαζάρ ( με τσιμέντο, χωρίς ταρτάν ) με νικήτρια την ομάδα του δευτέρου Γυμνασίου και πρωταγωνιστές τους αθλητές μπάσκετ της ΕΑΛ Μίμη Τσουγένη και Θωμά Χαρισούλη. Τότε, βλέποντας τον αγώνα, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε τμήμα βόλεϊ στην ΕΑΛ. Με την προσθήκη και άλλων παικτών, όπως ο Αλέκος Χονδροδήμος, ο Νίκος Αγαπίου, ο Δημήτρης Δαφνόπουλος από την Ελασσόνα και άλλοι, έγινε η πρώτη ομάδα βόλεϊ. Προπονητής και κόουτς θα αναλάβει ο γυμναστής Άρης Συράκης, που θα προσφέρει αμισθί ανεκτίμητες υπηρεσίες για πολλά χρόνια στο βόλεϊ της ΕΑΛ.

Πριν αναφερθούμε όμως στην αγωνιστική παρουσία της ομάδας βόλεϊ της ΕΑΛ θα αναφερθούμε πάλι (μετά τη σχετική αναφορά του Τέλη Παπουτσή) στο κλίμα που επικρατούσε στο νέο σωματείο μας αλλά και στον κοινωνικό μας περίγυρο. Όσα χρόνια και αν περάσουν δεν ξεχνούμε τη συντροφικότητα, την ατμόσφαιρα σύμπνοιας και φιλίας που υπήρχε ανάμεσα στους νεαρούς αθλητές, στους φιλάθλους μας και τους παράγοντες της ομάδας μας. Όσα πρωτόγνωρα, αξεπέραστα και ανεξίτηλα πετύχαμε οφείλονται στην αγάπη, στην παρέα και την ανιδιοτέλεια που μας έδεναν. Σε μια εποχή που ο επαγγελματισμός δεν είχε δηλητηριάσει τον αθλητισμό, οι αγώνες της ομάδας μας ήταν για όλους μας πηγή ανεπανάληπτης χαράς!

Την απήχηση που είχε η δημιουργία της ΕΑΛ στη κοινωνία της Λάρισας κατοπτρίζουν τα ονόματα των παρευρεθέντων σε έκτακτη Γενική Συνέλευση που έγινε τον Ιούνιο του 1969 για την τροποποίηση του καταστατικού της. Παρόντες ήσαν οι 1) Γουμενόπουλος Χρ. 2) Παγώνης Δημ. 3) Κατής Κων. 4) Παπουτσής Αρ. 5) Παπαδημητρίου Αθαν. 6) Παπαδημητρίου Αλ. 7) Μπαρμπούτης Σπ. 8) Τσαλίκογλου Αρ. 9) Ματίκας Θεόδ. 10) Λιόκος Γεώργ. 11) Μπαρμπούτης Νικ. 12) Νταφούλης Αχιλ. 13) Κατσαρός Νικ. 14) Ιωαννίδης Θεοδ. 15) Τσιτσάς Ευάγ. 16) Λαγαρίας Μιχ. 17 )Μιστάρας Στέφ. 18) Σουφλιάς Γεώργ. 19) Νικολίτσας Αγαμ. και 20) Καραναστάσης Ιωάν. Σημειωτέον ότι την τροποποίηση του καταστατικού επιμελήθηκε χωρίς οικονομική αμοιβή ο τότε δικηγόρος της Λάρισας και μετέπειτα αεροπαγίτης Αχιλλέας Νταφούλης.

Τον Ιούλιο του 1969 άρχισαν οι επίσημες εμφανίσεις της. Στο πρωτάθλημα βόλεϊ Θεσσαλίας που γίνεται με συμμετοχή τεσσάρων ομάδων. Της ΕΑΛ και του Γυμναστικού από τη Λάρισα και του Ολυμπιακού και του Γυμναστικού από τον Βόλο. Ο πρώτος γύρος έγινε στον Βόλο (12-13 Ιουλίου) με τον αγώνα ΕΑΛ-ΓΣΛ στη Λάρισα (22 Ιουλίου). Οι αγώνες του δεύτερου γύρου διεξήχθησαν στο Ανοιχτό Γυμναστήριο της Λάρισας (15-17 Αυγούστου). Εκεί που είναι κτισμένο σήμερα το 4ο Γυμνάσιο. Οι συνθήκες βέβαια εκείνων των αγώνων δεν είχαν καμία σχέση με τη σημερινή κατάσταση. Το φιλέ τον στήναμε με πρόχειρα κοντάρια και τις γραμμές τις χαράσσαμε στο ανοιχτό γήπεδο του μπάσκετ με σκόνη ασβέστη. Η ΕΑΛ αναδείχτηκε αήττητη πρωταθλήτρια, χάνοντας μόνο δύο σετ, ένα στον Βόλο από τον τοπικό Ολυμπιακό και ένα στη Λάρισα από τον Γυμναστικό Βόλου. Έτσι προκριθήκαμε για το Πανεπαρχιακό. Στους πρώτους αυτούς αγώνες αγωνίστηκαν οι Αλέκος Χονδροδήμος, Αποστόλης Μητρολιός, Νίκος Αγαπίου, Αργύρης Νικολάου, Μίμης Τσουγένης, Θωμάς Χαρισούλης, Γιώργος Λυτροκάπης, Κώστας Κίττας και Αποστόλης Κολοβός.
Αρχές Οκτωβρίου (από 1 εως 6/10) η ΕΑΛ θα μετάσχει στους αγώνες του πανεπαρχιακού που θα γίνουν στην Αθήνα, στο Κλειστό Γυμναστήριο του Παναθηναϊκού. Μετείχαν οι ομάδες Σπόρτιγκ Πατρών, Ποσειδώνα Λουτρακίου, Εργοτέλη Κρήτης, Σπαρτιατικού, Ιωαννίνων και Ρόδου χωρισμένες σε δύο ομίλους. Η ΕΑΛ θα χάσει μόνο από τον Ποσειδώνα Λουτρακίου με 3-1 σετ και σαν δεύτερη της διοργάνωσης θα αποκτήσει το δικαίωμα να διεκδικήσει την άνοδό της στην πρώτη εθνική κατηγορία του βόλεϊ ανδρών σε δύο αγώνες με την τελευταία του πρωταθλήματος της προηγούμενης χρονιάς (1968-1969) Ολυμπιάδα Πατρών.

Ο πρώτος αγώνας με την Ολυμπιάδα έγινε στην Πάτρα μόλις έξι ημέρες μετά το πανεπαρχιακό, την Κυριακή 12 Οκτωβρίου. Πρώτη φορά η ΕΑΛ λόγω της κρισιμότητας του αγώνα θα οργανώσει αποστολή με πούλμαν. Συνοδοί θα είναι τα μέλη του Δ.Σ. Ματίκας Θεόδωρος ( που για δεκαετίες θα γινόταν ο μεγάλος στυλοβάτης του βόλεϊ της ΕΑΛ ), Παγώνης Δημήτρης και ο υποφαινόμενος που αναγκάστηκα να αναλάβω και τα καθήκοντα του κόουτς λόγω απουσίας του Άρη Συράκη. Στην αποστολή μετείχαν ακόμα πολλοί φίλοι της όπως ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τηλιός, ο Γιάννης Καραναστάσης, ο Γιώργος Μόκας κ.ά. Η μετάβαση έγινε το απόγευμα του Σαββάτου 11 Οκτωβρίου και ήταν αρκετά δύσκολη αφού περάσαμε με φέριμποτ από την Ιτέα στο Αίγιο και φτάσαμε αργά το βράδυ στην Πάτρα. Ο αγώνας έγινε το πρωί της Κυριακής στο Ανοιχτό Γήπεδο της Ολυμπιάδας μπροστά σε πολλούς φιλάθλους της που υποστήριζαν με κάθε τρόπο την ομάδα τους. Παρά τη μεγάλη προσπάθεια των αθλητών μας Χονδροδήμου, Τσουγένη, Χαρισούλη, Νικολάου, Κολοβού, Μπαλοδήμου, Δαφνόπουλου, Αγαπίου ο αγώνας χάθηκε με 3-1 σετ (15-13, 15-8, 11-15, 15-13). Η είσοδος του Νίκου Αγαπίου στο 3ο σετ βοήθησε να πάρει πολύτιμο σετ η ΕΑΛ ενώ στο τέταρτο προηγήθηκε με 10-1 για να το χάσει τελικά μέσα σε πανδαιμόνιο που δημιούργησαν οι Πατρινοί φίλαθλοι.

Στον γυρισμό το βράδυ, μέσα στη μεγάλη κατήφεια που επικρατούσε στο πούλμαν, ο Δημήτρης Τηλιός πήρε το μικρόφωνο και άλλαξε το κλίμα δίνοντας το σύνθημα για τη μεγάλη ρεβάνς στον αγώνα της Λάρισας. Ο ίδιος έγραφε στην «Ελευθερία» της Τετάρτης 15 Οκτωβρίου: «Πραγματικά μεγάλη ευκαιρία απώλεσε η ΕΑΛ να επιτύχει εις την Πάτρα, εκτός έδρας θρίαμβο και να εξασφαλίσει την είσοδό της εις την Α’ Εθνική. Παρά τα εις βάρος της προγνωστικά, τον παράγοντα έδρα και τα μεγάλα ονόματα των παικτών της αντιπάλου… τα πάντα θα κριθούν αύριο… Το τίμημα είναι μεγάλο! Η Α’ ΕΘΝΙΚΗ».
Η Πέμπτη 16 Οκτωβρίου είναι μια μεγάλη ημέρα για τον αθλητισμό της Λάρισας. Για πρώτη φορά μια ομάδα της Λάρισας πριν ακριβώς σαράντα εννιά χρόνια θα ανέβαινε σε Α’ Εθνική. Και αυτή ήταν η νεοσύστατη ομάδα της ΕΑΛ με τα άπειρα, χωρίς τα σημερινά χρυσά συμβόλαια, αλλά σπουδαία σε ταλέντο και ήθος παιδιά της. Ας τα πάρουμε όμως τα γεγονότα με τη σειρά. Το βράδυ της Πέμπτης, το ημιτελές ακόμη Κλειστό Γυμναστήριο ήταν για πρώτη φορά κατάμεστο με πάνω από 2.000 φιλάθλους της Λάρισας, κυρίως μαθητές των δύο γυμνασίων, που πάλλονταν από ενθουσιασμό. Να τι έγραφε εφημερίδα της Λάρισας την επομένη:
«…τιμή και δόξα εις όλους τους λεβέντες που έγραψαν με χρυσά γράμματα τον χθεσινόν επίλογον. Κατόρθωσαν να κερδίσουν ομάδα με πείρα και ιστορία, αγωνισθείσα κατ’ επανάληψιν εις τη Α’ Εθνικήν κατηγορίαν, όπου θα την δούμε του χρόνου αγωνιζομένη, πλάι στα μεγάλα συγκροτήματα της χώρας… Τα παιδιά μας κάλυψαν τη διαφορά των 7 – με τόσους χάσαμε στην Πάτρα – κερδίζοντας με 9 πόντους διαφορά… Η ΕΑΛ μετά τα δραματικά σετ ανεδείχθη νικήτρια με 3-1 σετ (16-14, 12-15, 15-10, 15-10)… Το τελευταίο και δραματικότερο σετ του αγώνος έδωσε την πρόκρισιν εις την τοπικήν ομάδα. Ενώ η ΕΑΛ έχανε εις την αρχήν με 3-0 και εν συνεχεία με 10-6 ανέλαβε, ξαναβρήκε το εαυτό της και εν μέσω παραληρήματος των φιλάθλων κέρδισε τούτο με 15-10 και την πρόκρισιν. Όλοι οι χρησιμοποιηθέντες παίκτες μας διεκρίθησαν…». Και αυτοί ήσαν οι Χονδροδήμος, Νικολάου, Αγαπίου, Κολοβός, Χαρισούλης, Τσουγένης, Δαφνόπουλος, Μυλωνάς. Κοουτς ο Άρης Συράκης. Και η «Ελευθερία» την επομένη του αγώνα σημείωνε: «Η 16η Οκτωβρίου αποτελεί σταθμόν στην ιστορία του αθλητισμού της Λαρίσης. Μια χρυσή σελίδα που μικροί και μεγάλοι θ’ ανατρέχουν για να πληροφορηθούν το μεγάλο ξεκίνημα. Αφετηρία για όλους τους κλάδους του αθλητισμού, στίβο, ποδόσφαιρο, μπάσκετ κ.λ. Η Λάρισα, η φίλαθλος Λάρισα αυτή την στιγμή χειροκροτεί με συγκίνηση τον θρίαμβο και απευθύνει ένα εύγε προς τους αθλητάς και διοικούντας την ΕΑΛ».

Η λήξη του αγώνα έγινε σε απίστευτη ατμόσφαιρα πανζουρλισμού. Όσοι είχαμε την τύχη να βρισκόμαστε εκεί, θα θυμόμαστε τα κύματα των φιλάθλων που πανηγύριζαν, να κατεβαίνουν στο γήπεδο, να πνίγουν στις αγκαλιές τους τους αθλητές, και να κάνουν κομματάκια το φιλέ, ενθύμια ενός σημαδιακού αγώνα. Η συγκίνηση ήταν τόσο μεγάλη που είχαμε λιποθυμίες. Όπως των αθλητών μας του μπάσκετ Γιώργου Ναούμ και Τάσου Τσουγένη. Τις επόμενες ημέρες η ΕΑΛ δημοσίευε την εξής ανακοίνωση: «Το Δ.Σ. της Ένωσης Αθλοπαιδιών Λάρισας εκφράζει την μεγάλη του ευγνωμοσύνη προς τους υπέροχους φιλάθλους της Λάρισας, οι οποίοι έδειξαν για μια άλλη φορά ότι ξέρουν να αντιλαμβάνονται και να υποστηρίζουν κάθε σωστή αθλητική προσπάθεια. Χάρις σ’ αυτούς και τους σπουδαίους αθλητές της η ΕΑΛ κατόρθωσε μέσα στον ένα χρόνο ζωής της να ανέβει στην Α’ Εθνική και να τιμήσει το όνομα της Αθλητικής Λάρισας. Ευχόμεθα ακόμη σε όλα τα αδελφά αθλητικά σωματεία να ανέλθουν και εκείνα εις τη Α’ κατηγορία του αθλήματος των». Μια ευχή που με χαρά βλέπουμε σήμερα να έχει πραγματοποιηθεί.

Έτσι άρχισε το μεγάλο ταξίδι της ΕΑΛ να δίνει αγώνες οκτώ χρόνια με τα μεγαθήρια του ελληνικού αθλητισμού. Τη στελεχώνουν κατόπιν και νέοι σπουδαίοι αθλητές, όπως οι Γ. Γιωργάκης, Α. Μιχαλόπουλος, Μ. Ταμπάρας, Σπ. Πρωτοψάλτης, Κ. Καλούσης. Β. Αντωνούλης, Α. Αντωνούλης, Βαρβαρούσης και άλλοι.